Sa chistione: istadu àrabu, istadu ebràicu, Gerusaleme

In custu libru, publicamus su testu  ufitziale in inglesu e frantzesu de sa Risolutzione n. 181, de su 29 santandria 1947,cun su Pranu de partitzione de sa Palestina elaboradu dae s’UNSCOP (United Nations Special Committee on Palestine), aprovadu dae s’Assemblea Generale de sas Natziones Unidas, in New York.  Custu Pranu, chi punnaiat a risòlvere sa cuntierra e su cunflitu intre ebreos e àrabos, in sa parte de Palestina abbarrada lìbera a pustis  de sa nàschida de s’Emiradu de Transgiordània in su 1921 in intro de su Mandadu britànnicu de Palestina, proponiat su partzimentu de su territòriu mandatàriu restante intre duos Istados possìbiles, unu ebràicu e s’àteru àrabu, cun Gerusalemme in suta de controllu internatzionale. Su refudu de custu Pranu espressadu dae sos Istados àrabos, sa nàschida de Israele in su 1948 e sa rinùntzia àraba a fraigare un’istadu issoro, paris su peoru de sas relatziones intre ebreos e àrabos, ant giutu a sa Gherra àrabu-israeliana de su 1948-1949 e a sos àteros cunflitos, finas a oe. Sena ismentigare chi sa Transgiordània aiat ocupadu in su 1948,  ‘manu militari’, sa Cisgiordània riservada dae s’Onu a sos “palestinesos” e Gerusaleme est e l’aiat inglobada in su Rennu nou de Giordània, sena chi nemos in su mundu àrabu e in sa matessi Tzisgiordània, e finas in su restu de su mundu, apat mai protestadu pro custa ocupatzione. In prus, s’Egitu s’aiat ocupadu e inglobadu su territòriu de Gaza destinadu a s’Istadu àrabu!
Paris cun su testu ufitziale internatzionale, semus publichende, pro sa prima bia, finas su testu in italianu e in sardu.

Premissa de Mario Carboni e de Diegu Corràine